, , , , , , , , , , ,

Waarom je please-gedrag laat zien

Julia heeft dit ingebracht in de sessie vanmorgen. Waarom laat ze haar  ‘eeuwige’ please-gedrag zien?

Please-gedrag

Dit please-gedrag maakt dat ze weinig eigen keuzes maakt. Alles hangt af van wat haar gezin vraagt, haar werk vraagt, de ouderraad op de school van de kinderen vraagt, de sportclub vraagt, de familie vraagt en zo gaat het door. Ze heeft het gevoel dat iedereen vraagt van haar, maar niemand een vraag stelt áán haar. Het is een interessante vraag: waarom laat je please-gedrag zien? En wat zou je ervoor in de plaats willen?

 

Ze weet het niet zo goed. Ze weet dat ze wil stoppen met altijd ja zeggen. Stoppen met steeds maar klaar moeten staan. Julia is hoogsensitief en voelt ook aan wat een ander nodig heeft. Eigenlijk bied ze al hulp voordat de ander het kan vragen. Het kost zoveel energie. Het lijkt wel of de mensen om haar heen automatisch ervan uit gaan dat zij wel beschikbaar is. Tenminste, zo voelt ze het.

 

Als coach kijk ik samen met de coachee naar wat er nu is en waar je heen wilt. Julia wist vooral wat ze niet wilde. Samen keken we naar haar interne subpersonen die op dit moment het stuur van haar interne bus in handen hebben.

De Bus

Aan het stuur bleek de pleaser te zitten, wat we al dachten. Deze werd genavigeerd door de perfectionist. Achter de pleaser zat ook nog een faalangstige. Het werd haar duidelijk wat er aan de hand was.

We keken samen nog wie er verder nog in de bus zaten. En achterin zat een doorzetter en een krachtige zelf. Die zette ze nooit aan het stuur omdat de faalangstige zelf dat veel te eng vond. Wat als ze zomaar vooraan gingen staan?

De rebel op de achterbank

En achterin, op de achterbank keek haar innerlijke rebel haar aan. Het emotioneerde haar, ze wist dat deze leuke rebel met gekke ingevingen in haar zat. Maar ze was haar kwijt geraakt in haar jeugd. Op school veroordeeld voor haar ‘gekkigheid’. Thuis zich netjes moeten gedragen en doen wat gevraagd werd. En de rebel verdween naar de achterbank.

Bestemming

Nu wist ze ook waar ze heen wilde. Ze wilde heel graag haar springerige rebel naar voren halen. Die kon haar helpen om de wereld wat luchtiger te zien. Niet zo zwaar aan alles tillen. Haar krachtige ik kan makkelijker nee zeggen. En haar doorzetter helpt haar om zich aan haar goede voornemens te houden.

Het was nodig om een innerlijke overtuiging die er was, ‘ik mag mezelf niet laten zien’ te transformeren in ‘ik mag in het licht gaan staan’ zodat haar rebel ook echt naar voren mocht komen. Dit hebben we gedaan met de methodiek PSYCH-K®.

Ze verliet helemaal blij de praktijk. Haar eerste actie zou zijn dat ze een gesprek met haar leidinggevende over inhoud van haar functie en al die bijzaken die ze er nu naast deed, stoppen.

De kracht van je subpersonen

Herken jij please-gedrag en wil je er van af? Voor jezelf durven kiezen, je zelf steviger neerzetten? Het loont echt om je subpersoonlijkheden te onderzoeken.

In dit voorbeeld heb ik een klein gedeelte ervan geschetst. We hebben vaak meer subpersonen in ons, onze innerlijke ‘stemmen’. In het onderzoek hiernaar kun je ook de subpersonen vragen stellen of een boodschap laten vertellen. Je kunt ze met elkaar laten communiceren.

Op deze manier kreeg Julia ook de inzichten in het effect van de pleaser aan het stuur en kon ze later ook het effect voelen van de combinatie rebel met de doorzetter.

Let op:

De pleaser van Julia hoort wel bij haar. Het is een deel van haar, en die schop je niet zomaar de bus uit. Maar hij mag wel meer naar achter plaatsnemen. Uitrusten.

 

Wil je dingen anders in je leven en wil je kijken naar waar jouw subpersonen je gebracht hebben? Onderzoek wat er gebeurd als je andere innerlijke stemmetjes eens de ruimte gaat geven. Wat zou dat opleveren?

Kan ik je verder helpen? Heel graag. Link of contact met me.

 

(de kaarten op de foto komen uit ‘het ikken kabinet’)

/0 Reacties/door
, , , , , , , , , , , ,

Subpersonen en je Bewuste Ego, wie zijn dat?

Wie zit er aan het stuur van jouw bus?

Wat zijn subpersoonlijkheden en wie is je Bewuste Ego? Dit blog verkent het concept van subpersoonlijkheden en hoe ze onze innerlijke dialoog en gedrag beïnvloeden, vergelijkbaar met passagiers in een bus. Door inzicht te krijgen in hoe deze subpersoonlijkheden vanuit het onderbewustzijn worden aangestuurd, kunnen we bewuste keuzes maken en onze koers beter bepalen. Het Bewuste Ego, als chauffeur van de bus, speelt een cruciale rol in het managen van deze innerlijke stemmen en het bereiken van onze gewenste bestemming.

Ben jij op de plaats van jouw bestemming aangekomen? Of ga je van station naar station zonder dat je echt goed weet waar je uitkomt. Heb je een doel, maar kom je er niet? Mijn cliënt Jeannet doolde een beetje in het rond. Ze voelde stress en onrust. Kon moeilijk haar tijd plannen en werk afsluiten. Gevolg: stress thuis omdat ze laat thuis kwam en dan nog voor de kinderen moest zorgen. Ze holde zichzelf totaal voorbij. Haar gedachten werden aangestuurd vanuit angst voor controle verlies en hard moeten werken en doorzetten.

De Bus van Jezelf: Een Reis met Subpersoonlijkheden

Stel je voor dat je innerlijke wereld een bus is, gevuld met verschillende passagiers die allemaal een deel van jouw persoonlijkheid vertegenwoordigen. Deze passagiers, ook wel subpersoonlijkheden genoemd, hebben allemaal hun eigen stem en hun eigen verlangens, angsten en overtuigingen. Ze vormen samen de complexe en dynamische persoon die jij bent. De bestemming van deze bus? Dat is jouw leven en hoe je het leidt..

De Passagiers: Jouw Subpersoonlijkheden

Iedereen heeft subpersoonlijkheden. Ze ontstaan door ervaringen, opvoeding, en de diverse rollen die we in ons leven spelen. Denk aan de zorgzame ouder, de strenge criticus, het speelse kind, de perfectionist, of de avonturier. Deze subpersoonlijkheden zijn als passagiers in jouw bus, en ze hebben allemaal invloed op de route die je neemt. Bij Jeannet bleken de controlfreak en de harde werker beurtelings het stuur in handen te hebben. Haar levensgenieter had ze al jaren geleden naar de achterbank verbannen.

Het Innerlijke Dialoog

De interacties tussen deze subpersoonlijkheden vormen je innerlijke dialoog. Soms werken ze harmonieus samen, maar vaak zijn ze het niet met elkaar eens. De zorgzame ouder wil misschien dat je meer tijd met je gezin doorbrengt, terwijl de ambitieuze werker vindt dat je overuren moet maken om die promotie binnen te halen. Deze conflicten kunnen leiden tot innerlijke spanning en besluiteloosheid.

Mensen met een hoogsensitieve eigenschap zijn hier nog wat gevoeliger voor. Ze merken bij zichzelf dat er verandering van aansturing optreed, maar kunnen dat vaak niet plaatsen. Waarom voel ik me ineens anders? Waarom doe ik ineens anders? En ze voelen het aan bij anderen als ze met een subpersoonlijkheid van de ander te maken hebben en kunnen deze energie overnemen.

De Onderbewuste Aansturing

Veel van deze subpersoonlijkheden worden aangestuurd door het onderbewustzijn. Overtuigingen die we in onze jeugd hebben gevormd door ervaringen en opvoeding spelen hierbij een cruciale rol. Stel je voor dat je als kind hebt geleerd dat hard werken altijd beloond wordt; deze overtuiging kan de perfectionist in jou aansturen en ervoor zorgen dat je voortdurend streeft naar uitmuntendheid, soms ten koste van je eigen welzijn.
Andere subpersoonlijkheden kunnen gevormd zijn door beschermingsmechanismen die je hebt ontwikkeld als reactie op pijnlijke of traumatische ervaringen. Een subpersoonlijkheid die bijvoorbeeld altijd op haar hoede is en waakzaam blijft, kan ontstaan zijn door ervaringen van afwijzing of onveiligheid. Deze subpersoonlijkheden proberen je te beschermen, zelfs als hun methoden niet altijd effectief of gezond zijn.

Wie Zit Er Achter Het Stuur?

In het boek “Ik ken mijn ikken” van Karin Brugman, Judith Budde en Berry Collewijn wordt het concept van de Bewuste Ego geïntroduceerd. Het Bewuste Ego fungeert als de chauffeur van de bus en heeft de verantwoordelijkheid om al deze subpersoonlijkheden te managen. Het Bewuste Ego kan luisteren naar de verschillende stemmen in de bus en beslissingen nemen die in lijn zijn met je diepere waarden en doelen.

De Juiste Bestemming Bereiken

Als je merkt dat je niet op de juiste bestemming aankomt, is het wellicht tijd om te kijken wie er achter het stuur zit. Misschien heeft een angstige subpersoonlijkheid het stuur overgenomen en houdt deze je tegen om risico’s te nemen. Of misschien is de perfectionist aan het sturen en zorgt deze ervoor dat je jezelf overwerkt.
Door bewust te worden van je subpersoonlijkheden en hun invloeden, krijg je meer inzicht in je gedrag en motieven. Dit bewustzijn stelt je in staat om je Bewuste Ego te versterken en ervoor te zorgen dat deze de juiste beslissingen neemt. Je leert de verschillende stemmen in jezelf te herkennen, te begrijpen en te integreren.
Jeannet kon haar levensgenieter meer plek vooraan in de haar bus geven. Nu kon ze op tijd van haar werk gaan, ‘morgen weer een dag’. En dat gaf rust bij het thuis komen. Eerst verbinden met de kinderen en daarna samen zorgen voor eten. Zo kon ze in de avond al rustiger over morgen nadenken, in de ochtend tijd maken voor een meditatie voordat ze de kinderen wakker maakte. Ze voelde meer balans tussen de hectiek van de dag en de innerlijke vrede waar ze behoefte aan had.

De Kracht van Bewustzijn

Het besef dat je uit meerdere ikken bestaat, biedt een krachtige manier om jezelf beter te begrijpen en te sturen. Het stelt je in staat om patronen te doorbreken en bewuste keuzes te maken die je naar je gewenste bestemming brengen. In plaats van passief te worden meegesleept door innerlijke conflicten, kun je actief het stuur in handen nemen en je koers bepalen.
De bus van je leven zal altijd gevuld zijn met verschillende subpersoonlijkheden, maar door een sterke en bewuste chauffeur achter het stuur te zetten, kun je ervoor zorgen dat je de juiste richting op gaat. Dus, luister naar de stemmen in je bus, begrijp hun motivaties, en laat je Bewuste Ego de bestemming kiezen die echt bij jou past.

Voor jou:

• Merk jij dat je jouw wensdoelen niet haalt?
• Dat je meer mogelijkheden hebt dan dat er nu uitkomt?
• Dat je makkelijk van je koers afwijkt?
• Graag controle houdt en slecht de dingen uit handen geeft?
• Je snel afgeleid bent?

Gevolgen hiervan zijn:
• Energieverlies
• Stress
• Onzekerheid
• Lage eigenwaarde
• Te weinig geld
• Ongezonde keuzes maken
• …

Wil je verandering in je leven en meer weten over je subpersonen en de invloed hiervan op de route die je gaat? Ik kijk graag met je naar de mogelijkheden. Door helderheid te krijgen in de subpersonen en de behoefte van het Bewuste Ego kunnen we het onderbewustzijn programmeren je daar te brengen waar je heen wilt. PSYCH-K® schept hier prachtige voorwaarden voor.

 

Interessant? In een paar stappen dichter bij jouw gewenste doel:

  1. Zullen we linken? Stuur me een verzoek via LinkedIn (Gerdien Keizer) of Insta (Stroming en Groei)
  2. Neem contact met me op via het contact formulier. We kunnen een belafspraak maken om te verkennen wat je wilt veranderen en hoe ik je daarin verder kan helpen.
  3. Blijf me volgen. Binnenkort zet ik enkele subpersoonlijkheden in het licht.
/0 Reacties/door
, , , , , , , , , ,

Ben jij bang voor het maaiveld?

Durf jij met kop en schouders boven het maaiveld te uit te steken? Echt te gaan staan voor waar je in gelooft en daar ook naar te handelen?
Ik vind dat ook nog steeds een uitdaging. In mijn schooltijd heb ik te vaak gehoord dat ik stom was, ouderwets, truttig, suf en onbelangrijk. En ben deze overtuigingen ook gaan leven.
Een stille muis, onzichtbaar. Ik was als een kameleon, paste me aan aan wat ik dacht dat van me verwacht werd. Ik liet wenselijk gedrag zien. Zonder dat ik me afvroeg of ik er ook zo blij van werd.

Wat ik deed was de overtuigingen die mijn medescholieren in mijn systeem gezet hadden, ook uitvoeren Er naar leven. Dus me vooral verstoppen in dat maaiveld.
Gevolg was dat ik ging overleven. Ik voelde me niet goed bij alles wat ik deed, het voelde alsof het allemaal onbewust was. Ik was aan het reageren op de prikkels om mij heen. En daar acteerde ik op. Ik had weinig energie, wist niet wat ik wilde en deed dus eigenlijk maar wat.

Kortgeleden kwam Sabrina bij me voor coaching. Een vrouw van 36 jaar. Ook zij had vanuit een ervaring van gepest worden en later zelfs gestalkt worden, zichzelf geleerd om onder de radar te blijven. Zich te verstoppen in het gras.
‘Zichtbaar worden is gevaarlijk’
Deze overtuiging komt veel voor bij mensen die pesten, stalking of op een andere wijze een beschadigd vertrouwen meemaken. En dat is vet balen.
Nu is er een keuze. Net als Sabrina deze keuze gemaakt heeft. Blijf ik in het verleden leven, dus hetzelfde programma van onzichtbaarheid afdraaien, of verander ik het programma waardoor ik op een andere manier in het leven ga staan en dat ga doen waar ik in geloof?

‘Ik geloof in mijzelf’

In de ontdekkingstocht van Sabrina bleek dat ze het geloof in zichzelf verloren had. Gevolg was een baan als medisch secretaresse waar ze eigenlijk niet goed in paste. Ze had weinig energie en merkte dat het haar moeite kostte zich te concentreren en soms was het zelf moeilijk om aardig te blijven doen tegen patiënten. Ze voelde dat ze meer in haar mars had met haar vwo vooropleiding.

PSYCH-K®

Stap één was het geloof in haarzelf herstellen. Het voelde voor haar als basis, als het fundament, wat eerst moest gebeuren. En op dit fundament kon ze een ‘nieuw huis’ bouwen.

Overtuigingen zoals ‘zichtbaar worden is gevaarlijk’, hebben een functie als je je moet verstoppen voor een in de aanslag liggende tijger. In ons dagelijks leven is dit een overtuiging die het verkeerde patroon aanzet. Maar in de situatie bij Sabrina werkt het averechts.
PSYCH-K® is een verbluffend eenvoudige manier om dit soort nutteloze overtuigingen om te zetten in de helpende overtuiging die je weer in flow gaat brengen. Sabrina had de wens om in zichzelf te gaan geloven. Dus werkten we met de overtuiging ‘ik geloof in mijzelf’. Hierdoor wordt een ander patroon aangezet. Je gaat andere afslagen maken waardoor je acties onderneemt die je eerder niet durfde ondernemen.

Bewuster leven

Het resultaat is dat je meer bewust gaat leven en stopt met overleven. Je maakt bewuster keuzes vanuit een interne aansturing. Je hebt meer helderheid over wat en hoe je dingen wilt. En je weet de stappen te zetten die nodig zijn.
Toen ik Sabrina 2 weken later weer sprak vertelde ze met trots dat ze zich ingeschreven had voor een deeltijd studie psychologie aan de open universiteit. Het gedrag en het denken van mensen intrigeerde haar al langer en ze wil hier in de toekomst haar werk van maken. Ze voelde heel veel vertrouwen hierin. En ze wist nu dat haar huidige werk meer functioneel was, het maakte mogelijk dat ze deze studie deed en ondertussen andere wegen kon gaan onderzoeken.

Toekomst

Voor het eerst in Sabrina’s leven had ze het gevoel echt een eigen keuze gemaakt te hebben.
En ik herken dit wel. Acht jaar geleden maakte ik ook de keuze dat ik mijn leven anders wilde gaan inrichten. Van zorgen voor de ander, wilde ik naar zorgen mèt de ander. Meer regie voor de cliënt ipv dat ik ging vertellen wat goed voor de ander was.

Ik heb me gespecialiseerd om mensen te helpen hun eigen wensen, dromen, behoeften en verlangens bewust te maken en daarnaar te gaan handelen. Zodat ze van overleven naar leven gaan. Regie in hun leven ervaren en zelf bewuste keuzes kunnen maken. Ik kijk samen met mijn cliënten naar mogelijkheden. En mijn ervaring is dat juist de mogelijkheden die mensen als minst waarschijnlijk beschouwen, juist de ‘gouden’ tip zijn.
En daarin ga ik als een gouden boterbloem boven het maaiveld staan. Omdat het mijn missie is om de ander in zijn of haar succes (klein of groot) verder te helpen. Verder te helpen vanuit een geloof in jezelf. Dat is de basis, het fundament.

Wil je meer weten? Stuur me gerust je vragen via het contact formulier.

/0 Reacties/door
, , , , , , , ,

Onze hersenen zijn een oen.

Vanmorgen deed ik de gordijnen open en zag een grauwe lucht en het regende. Een diepe zucht ontsnapte en de eerste gedachte ‘het wordt weer niks vandaag’.

En toen… ping… waarom komt deze gedachte in me op en welke consequentie heeft het?

Hersenen zijn een ingenieus stelsel. We zijn in staat wat we maar willen, te bereiken. Door de juiste mindset, de juiste gedachten en hier acties aan te verbinden.

Hoe verwerken hersenen onze gedachten? Eigenlijk zijn onze hersenen op één vlak een grote oen. Het is wonderlijk maar waar, er is iets wat ze gewoon niet goed doen. Wat niet maakbaar blijkt te zijn in deze maakbare wereld.

Hierover straks meer en je krijgt tips om dit aan te pakken.

 

Die eerste gedachte

Wat gebeurt er nu met die eerste gedachte ‘het wordt weer niks vandaag’? Dit kan een leidende draad door de dag gaan worden. Ik slof naar de badkamer. Kijk in de spiegel, en zie daar de bevestiging van deze gedachte, en stap onder de douche.

De dag gaat verder, ik ben mijn eerste gedachte alweer vergeten. Ik ontmoet mensen, en werk, zet me in en ga door.

Op de weg naar huis kom ik in een korte file terecht en de baan naast me lijkt sneller te gaan. En een razendsnelle trigger ontstaat en ik bedenk ‘zie je wel, het is niks vandaag’.  Thuisgekomen wordt er gekookt, gezellig gegeten en zit ik nog even op de bank.

Kids krijgen ruzie bij het naar bed gaan. Mijn schouders trekken op en vanbinnen begint het te borrelen. Ik val te fel uit naar de kinderen en heb hier ook weer spijt van. ‘Het was toch al niks vandaag’.

Hoe herkenbaar is dit?

 

De eerste keuze

Hoe snel val je ten prooi aan deze wurggreep van je hersenen? De prikkel komt binnen via je zintuigen in je brein (grauwe grijze dag met regen). Dan wordt er een emotie aan verbonden (bah, teleurstelling). Dit zet zich vast ‘het wordt niks vandaag’ en gaat door naar een voorspellend brein die signalen gaat filteren die deze loop gaan bevestigen. De langzame baan in de file, de ruzie van de kinderen laten dit patroon zich herhalen. Dit leidt tot de explosie aan het einde van de dag. En weer bevestiging. En het onderbewustzijn merkt ‘hè,  lekker, mijn systeem ‘snapt’ het weer’.

Oenige hersenen

Hoewel je hersenen voor veel vreugde en vrijheid zorgen, hebben ze geen filter om negatieve gedachten en emoties te filteren en alleen positieve gedachten en emoties door te laten. Dat moet ook niet, omdat er ook een signaalfunctie zit of iets gevaarlijk is of niet.

Hoe fijn zou het zijn dat je brein belemmerende gedachten gewoon wist, en alleen aandacht schenkt aan de gedachten die je daadwerkelijk verder helpen?

Dat doen ze niet. Dus daarin zijn je hersenen een oen. Ze gaan aan de slag met de input die we ze zelf geven. En dus moeten we ze een handje helpen.

Zes tips om je hersenen van die oenigheid af te helpen (en je energie te verhogen):

  1. Verzamel bewijzen. Heb ik hèt bewijs dat als de dag grauw en met regen begint het daarom ook een stomme dag zal worden?
  2. Het is een dooddoener en o zo waar: ‘wat je aandacht geeft groeit’. Dus wanneer ik het grauwe, regenachtige gewoon als een gegeven beschouw, creëer ik ruimte voor andere, positieve of helpende gedachten. ‘Deze dag ga ik een leuke training geven. Dat lukt me en gaat me goed af’, is een mooi voorbeeld daarvan. De aandacht verleggen naar positiviteit verhoogd je energie.
  3. Check-in moment bij jezelf, bewustwording creëren. Bijvoorbeeld door de dag te starten met een meditatie, met lichamelijke oefeningen (yoga oid) of lezen in een inspirerend boek.
  4. Vermijd scrollen op social media, nieuwssites en het lezen van mail bij de start van je dag. Dit zet meestal niet de juiste energie-knop aan.
  5. Schrijf bij de start van de dag je intentie op. Met welke intentie wil ik de dag door? Bijvoorbeeld verbinding, dankbaarheid, vriendelijkheid of bewustwording.
  6. Start de dag met bewegen. Negatieve gedachten krijgen dan ook geen kans en door sport komen gelukshormonen vrij zoals dopamine.
Hoe ziet jouw start van de dag er uit?

Merk je hoe je hersenen nog regelmatig de verkeerde afslag maken naar belemmerende gedachten en -patronen? Laat je nog steeds gedrag zien waar je zelf niet blij meer van wordt? Wil je meer uit jezelf halen en bots je steeds muren op met stemmetjes erin die je vertellen wat allemaal niet luikt? Of het mag niet van … (meestal ben je het zelf).

 

Ik help mensen op een eenvoudige en krachtige manier belemmerende gedachten om te zetten in helpende gedachten zodat jouw dagen vanuit verbinding met jezelf, en daarmee met de ander, verlopen en je vrijuit jezelf kunt zijn.

Wil je hier meer over weten? Neem hier contact met me op.

/0 Reacties/door
, , , , , , ,

Ben jij iemand die sponzige grenzen aangeeft?

Huh? ‘Sponzige grenzen, wat moet ik daar nu mee’?
Toch zijn er veel mensen die dit doen. Sponzige grenzen aangeven. Binnen coaching is één van de meest gehoorde wensen ‘ik wil mijn grenzen leren aangeven’. Voor mezelf opkomen. Assertiever worden.

Allemaal woorden om je eigen territorium te bewaken en te verdedigen.
Net als onze kat. Zodra ze een ‘indringer’ in onze tuin ziet stuift ze er op af. Jaagt de indringer weg (die helemaal niks deed, alleen passeerde), en komt triomfantelijk weer aanlopen.
Zo. Opgeruimd staat netjes…

 

Zeg eens eerlijk, soms zouden we dit ook weleens willen toch? Even lekker achter iemand aan stuiven en wegjagen. Misschien niet letterlijk dan wel figuurlijk.
Waarom doen we dit vaak te weinig? Iemand wegjagen die ons interne territorium schend?
En laten we het keer op keer weer gebeuren? Soort ezel met een steen, je kent het wel.

Een ex maakte van deze sponzige grenzen gebruik door na het verbreken van de relatie mij te gaan stalken. Ondanks dat ik weet dat dit voornamelijk met hem te maken had, had ik hierin ook iets te doen, namelijk mijn ‘gespons’ aanpakken.

 

En waar gaat grenzen aangeven nu echt over? Waarom kunnen mensen het soms heel goed, soms een beetje halfbakken en anderen doen het echt heel slecht? En wat zijn daar de gevolgen van?

Daarover gaat dit blog en de nieuwe training die ik ontwikkeld heb.

 

Wat zijn grenzen?

De encyclopedie zegt: ‘een grens is een denkbeeldige lijn die aangeeft waar een gebied of territorium ophoudt’.
Voor een land, een weiland, een stuk grond of je tuin weet je dit wel. Het is vaak ook duidelijk. Je zet er een hek om heen of een hoge schutting en gaat er achter zitten. Zo, dit stukje ‘land’ is van mij.
Een ander mag niet zomaar op jouw land of in je tuin komen. Daar hebben ze toestemming voor nodig. En als iemand dit dan toch zonder toestemming doet, doen we net als de kat, iemand wegjagen. Vriendelijk of onvriendelijk.
Het programma ‘de Rijdende Rechter’ zit er vol mee. Mensen die angstvallig hun territorium bewaken omdat ze vinden dat de buren daar overheen gegaan zijn. In welke vorm dan ook.

 

Hoe zit dit met je eigen interne grenzen?

Hier staat geen bordje of schutting. Vaak vinden we het heel normaal dat de ander maar moet aanvoelen of weten waar voor jou de grens ligt.
En als deze geschonden wordt zonder jouw toestemming kan dit grote gevolgen hebben, of zelfs trauma opleveren.

Eind vorig jaar mocht ik op een themabijeenkomst spreken over grenzen aangeven. Met een prachtige groep van zo’n 20 vrouwen uit verschillende culturen ben ik in gesprek gegaan over wat ‘je eigen grenzen aangeven’ nu werkelijk inhoudt.
Welke gevolgen heeft het als je zelf wel of niet je grenzen aangeeft? En op welke manier geef je een grens aan?

 

Hoe laat je aan de ander weten dat jouw grens bereikt is?

Nina W. Brown (auteur en hoogleraar counseling aan de universiteit in Virginia) heeft de volgende manieren beschreven:
Je kunt zachte grenzen aangeven. Dan vind je het moeilijk om voor jezelf op te komen. Het gedrag van de ander praat je makkelijk goed, zelfs als dit schadelijk is voor jou als persoon. Ook kunnen mensen jou makkelijk ompraten voor klussen, dat je achteraf weleens denkt ‘hoe komt het dat ik dit nu weer aan het doen ben, terwijl de ander…’ vul maar in. Je hebt je weer om laten praten.
Rigide grenzen lijken dan een soort van oplossing. Maar je wordt moeilijk toegankelijk. Dit straal je fysiek uit en ook emotioneel. Het kan zelfs zo zijn dat je voordat iemand in de buurt komt, je al aan het ‘bijten’ bent (dit kan ontstaan na trauma’s in het verleden).
En dan die sponzige grenzen. Waar ligt jouw grens eigenlijk? Soms dichtbij, dan weer verder weg. Aantrekken, afstoten. Ene keer zeg je stop, de volgende keer buig je makkelijk mee. Je bent onzeker hierin.

En dus leerde ik om flexibele grenzen aan te geven. Ik bepaal zelf wat of wie ik binnen laat en vooral, wie niet. Ik prik door mooie praatjes en ompraterij heen. Tenzij het iets is wat ik zelf graag wil.

In mijn nieuwe training ‘Vrijuit jezelf laten zien’Vrijuit jezelf zijn help ik mensen die over zich heen laten lopen, te strak grenzen aangeven, voor karretjes gespannen worden of onzeker zijn in wat ze nu wel of niet goed vinden, verder naar bewust ervaren wat of waar jouw grens ligt en hoe je dit op een sterke en toch flexibele manier helder kunt aangeven aan de ander.

De training ‘Vrijuit jezelf laten zien’, vind je hier.

/0 Reacties/door
, , , , ,

Confronteren, hoe doe jij dit?

Ze heeft een prachtig doel. ‘Ik wil graag meer mijn eigen keuzes maken zonder dat ik steeds rekening ga houden met de mening van mijn vader’. Na de dood van haar moeder, ze was zelf 18 toen, is ze in die rol naast haar vader gaan staan. Inmiddels 33, met een baan en een eigen huis, had ze nog steeds een kamer bij haar vader thuis waar ze meerdere dagen per week logeerde. Hoewel dat thuis voelde, en haar eigen huis als logeren.

Heb jij lef genoeg?
Durf jij, in het belang van de groei van je coachee, te confronteren met wat je ziet, hoort en/of voelt?
Zie je echt de patronen waar je coachee zich iedere keer weer in terugtrekt, uit veiligheid? Patronen die juist averechts werken op het doel wat je coachee heeft.

Onder het mom van ‘zachte heelmeesters maken stinkende wonden’, dit blog geschreven. Je bent het namelijk je coachee ‘verplicht’ om hem of haar het inzicht te geven van het niet-functionele gedrag.
Het is een onderwerp dat in vele coach intervisies direct of indirect terug komt. ‘Mijn coachee wil vanalles maar zet geen stappen, hoe coach ik daarop’? ‘Als empathie, begrip, inzicht en doen niet (genoeg) werkt, wat heb ik dan nog voor mogelijkheden om mijn coachee op weg te helpen’?

Ze twijfelt over haar baan als administratief medewerker bij een middelgrote organisatie. Haar droom is zich spiritueel verder te ontwikkelen en in die richting meer kunnen betekenen voor anderen. Haar vader keurt dit zweverige gedoe af en vindt dat ze voor zekerheid moet gaan met haar vaste baan. Zelf is ze hier ongelukkig. Ziet geen uitdaging meer en wil verandering Voelt dat ze stil staat. Maar durft geen keuzes te maken. Wat als haar vader gelijk heeft? Wat als ze dan minder tijd zou hebben om voor hem te zorgen?
Dit traject heeft haar al veel inzichten gegeven welk gedrag ze is gaan laten zien na het overlijden van haar moeder. En welke consequenties dit heeft voor haar. Ze heeft een plan gemaakt hoe ze haar spirituele kant kan gaan ontplooien. Maar ze komt niet tot actie.

Elke coach die een goede, inhoudelijke coachopleiding heeft gehad, kent het respectvol confronteren. Dit leer je ook in de Allround coachopleiding bij #Balansgroep.
Hoe komt jouw coachee in beweging?
Confronteren is een waardevolle coachvaardigheid. Je coachee zelf haar eigen, niet werkende gedrag laten zien, zodat er een ander pad gekozen kan worden. Een spannend pad, dat waarschijnlijk wel. Maar wel het pad dat iemand juist verder brengt naar haar doel.

Goede coaches weten dit. En toch blijkt het zo moeilijk om te doen. Het kan buiten je eigen comfort liggen. En komt het in vele intervisies weer terug. Niet werkend gedrag waar de coachee last van heeft. Of gedrag van de coachee waar jij als coach last van krijgt. Beiden zijn goede redenen om te confronteren.

Als je iemand confronteert, spiegelt of provoceert (kom ik in een volgend blog op terug) gaat dit altijd vanuit respect en verbinding.

Wat is jouw beste confrontatie tip?

In mijn coachpraktijk help ik mensen die hun leven ogenschijnlijk best op de rit hebben, maar innerlijk voelen dat ze meer of anders willen en kunnen. Ik help mensen dit verder te ontdekken en ontwikkelen en daadwerkelijk in actie te komen zodat je gewenste doelen ook echt behaald worden.
Ik ben Gerdien Keizer en NOBCO geaccrediteerd coach Practitioner.

#stromingengroei #confronteren

/0 Reacties/door
, , , , ,

De stoere dokter en de perfecte verpleegkundige.

De stoere dokter en de perfecte verpleegkundige

Gerdien Keizer, verpleegkundige specialistische zorg in Alkmaar, vanuit haar persoonlijke ervaringen over kwetsbaarheid en perfectionisme in het ziekenhuis.

 

Nog niet zo lang geleden zat een arts-assistent even bij ons en het gesprek kwam op ‘de sappige verhalen in het ziekenhuis’. Of ook wel ‘gerotzooi in de bezemkast’.  Lichtelijk teleurgesteld kwamen we erachter dat de spannendste verhalen die we te vertellen hadden dateerden van jaren geleden. Het is een saaie boel momenteel.

De kracht van kwetsbaarheid

Het is een interessante vraag waarom mensen zo gek zijn op ‘sappige verhalen’. Denk eens terug aan je middelbareschooltijd. Welke docent herinner je je nog positief? En waarom? Docenten die mooi konden vertellen zorgden ervoor dat ik levendige voorbeelden voor mij zag. Docenten waar ik een hekel aan had somden droog de stof op.

 

Dit zie ik tegenwoordig trouwens ook veel bij presentaties en in webinars. Je hebt artsen, verpleegkundigen en specialisten die een levendig verhaal vertellen waardoor je aan je beeldscherm gekluisterd zit. En je hebt presentaties waarbij je ondertussen allerlei ander werk doet en de presentatie als achtergrondgeluid gebruikt. Wat maakt dat verschil? Ik denk dat de mensen die zichzelf laten zien en eigen verhalen vertellen de levendige sprekers zijn. Dat komt door een zekere kwetsbaarheid.

 

Kwetsbaarheid & perfectionisme

Kwetsbaarheid en perfectionisme zijn twee woorden die bij stoere dokters en perfecte verpleegkundigen de nekharen overeind laten komen. Je hebt het gevoel dat je geen fouten mag maken, sterk moet zijn, geen onzekerheid kunt tonen en dat iedereen op je moet kunnen rekenen.  ‘En terecht’ denk je wellicht, want het gaat tenslotte over mensenlevens. Toch is gebleken dat voor de lange duur perfectionisme en geen kwetsbaarheid (durven) tonen problemen oplevert. Symptomen die leiden naar perfectionisme zien we dan ook bij (bijna) alle mensen die een burn-out of depressie doorleven.

 

Loslaten van perfectionisme en tonen van kwetsbaarheid

Kwetsbaarheid is iets wat ik bij anderen alleen naar boven zie komen in een gesprek met een collega tijdens een nachtdienst. Of tijdens een goed pauzegesprek. Dan komen de verhalen over de kleine foutjes, over de onzekerheden en de worsteling thuis met de kinderen naar boven. Na deze momenten gaat de deur weer dicht en staan we in onze perfectie weer klaar voor onze patiënten.

 

Wat ik vele zorgverleners hoor vertellen is hoeveel energie ze kwijtraken en hoe moe ze thuiskomen. Zelf merk ik precies als ik een ‘perfectionistische’ dag heb gehad of wanneer ik een ‘dag van loslaten’ heb gehad. De eerste heeft als consequentie dat ik met een te vol hoofd en gevoel van tekort gekomen zijn naar huis kom en de aandacht die de kinderen dan opeisen niet kan verdragen (laat me met rust). Heb ik een loslaat-dag, dan geniet ik onderweg naar huis van het mooie weer, de bloemen, zelfs van de regen. Als ik thuiskom kan ik rustig aandacht geven aan de dag van de kinderen.

 

Ik ben er van overtuigd dat als we vaker de deur open zetten en het hebben over onze onzekerheden en kleine foutjes, we vaker kunnen genieten van ‘loslaat-dagen’. Maar dit moeten we wel samen doen. Doe je mee?

/0 Reacties/door
, , , , , ,

Wat helpt echt om stress te verlagen?

De noodzaak van bos om stress te verlagen

Ik heb je geschreven over de dag in de Bush die ik gister gepland had. Op naar Burgers Zoo met de kinderen. Prachtig park, geweldige dieren.

Maar wat is er nou zo belangrijk aan planten en bomen om je heen? En dieren? En hoe helpen zij stress te verlagen?

Heb je het vorige blog gemist? Lees het hier: HSP en overprikkeling?

Je merkt dat je:
– Regelmatig stress gevoel herkent. Soms ook bij ogenschijnlijk onbenullige dingen.
– Bewust bent van je hartslag en bemerkt dat deze makkelijk omhoog schiet.
– Een te hoge bloeddruk hebt.
– Moeilijk concentreert of bent snel uit concentratie.
– Meer en beter wilt slapen.

Je wens is dat je gezonder bent. Meer rust in je hoofd, en je lijf. Concentratie beter kunt vasthouden en dat je lekker slaapt.

Fytociden

Even kort door de bocht. Wetenschap heeft aangetoond dat planten een natuurlijke gifstof afscheiden om zichzelf te beschermen tegen verrotting, schimmels en bacteriën. Via groenten eten, maar ook bomen laten fytociden los.

In diverse onderzoeken is gezien dat fytociden een heel gunstig effect hebben op ons.
– Het verlaagd het cortisol gehalte (stress hormoon)
– Verlaagt de hartslag
– Werkt bloeddruk verlagend
– Dit werkt gunstig op de concentratie
– Je gaat beter slapen.

Om stress te verlagen eet je groente en zoek je groene bomen en planten op.

Dieren

Terwijl ik in Burgers Zoo rondliep en de dieren observeerde besefte ik dat dieren geen stress vanuit zichzelf, vanuit verwachtingen, opbouwen. Ze kennen stress wanneer ze zich bedreigd voelen. Of ze worden niet goed behandeld (is ook bedreiging).
Mensen leggen zichzelf vanalles op. Moeten aan verwachtingen voldoen van zichzelf. Dat geeft stress. Herkenbaar?

Ik observeerde de giraffen. Zij lopen heel mindfulness. Rustig en recht op hun doel af. Leeuwen bijvoorbeeld hebben een standaard dagelijkse routine. Jagen en slapen/rusten worden afgewisseld in dagelijks dezelfde volgorde. Ze wijken hier niet vanaf.

Angst

Dieren krijgen angst/stress wanneer het ook echt nodig is. Wanneer ze dreiging voelen op welke manier dan ook. Je krijgt een vlucht, vecht of bevries reactie.
Mensen hebben dit systeem ook. Dat weten wel. We kennen eigenlijk geen dreiging meer. We komen meestal geen echte beren op de weg tegen, we zetten ze er figuurlijk zelf neer. Echter maken we op één of andere manier wel stress aan.

Het maakt een vlucht, vecht of bevries reactie aan op momenten zoals bij (dreigende) ongevallen of wanneer je in een dreigende situatie thuis zit. Dit is functioneel. Je moet jezelf redden of gered worden uit de situatie waar je in zit.

Niet functionele angst

Wat nu als de angst die in je opkomt helemaal niet functioneel is? Je voelt stress of angst terwijl er geen levensgevaar is. Dit gebeurt helaas veel. We maken onze eigen gedachten of ideeën over wat angstig zou moeten zijn. En ons lichaam maakt stress hormoon aan.

Maar we zitten er regelmatig naast. Wees eerlijk, vaak merken we angst over dingen die niet direct levensbedreigend zijn. We zien een beer op de weg, die er niet letterlijk is.
Dus het idee van een figuurlijke beer, die er niet feitelijk is, maakt dat het stress hormoon als een rollercoaster vrij kan rondrazen door ons lichaam en geest.

Wat doe je om de stress te verlagen?

Ga de natuur in

Maak een boswandeling. Fiets door de duinen. Doe yoga in de tuin waar veel groene planten staan. Loop door het park. Wat je doet is niet zo belangrijk zolang je dit op regelmatige basis inbouwt in je week/maand.

De levende planten zorgen voor rust in het hoofd en contact met je lijf.

Neem een bos-bad

Beleef echt je boswandeling met je zintuigen. Kijk, luister, voel, ruik de geuren. Als je bramen tegenkomt als ze rijp zijn, kun je het bos ook proeven. Of in het najaar de beukennootjes.

Schrijf op welke inzichten de wandeling opgeleverd heeft.

Zelf vind ik het prettig om met een schrijfboek en pen de natuur in te gaan om ter plekke dat te schrijven wat in me opkomt. Het geeft houvast aan je gedachten.

Zie je gedachten als wolken

Je gedachten kun je in wolken schrijven. Deze wolken gaan weer voorbij. Dit maakt het makkelijker om gedachten en gepieker los te laten.

Telefoon op vliegtuigstand

Zet je telefoon op vliegtuigstand wanneer je het bos of de natuur in gaat. Anders kun je net zo goed niet gaan. Je helpt de echte beleving om zeep. En dat is zonde van je kostbare tijd.
Deze tijd in het bos levert alleen echte stress vermindering op als je daadwerkelijk er helemaal bij bent.

Lees goede boeken

Ik lees graag buiten. Dit blog is gebaseerd op het boek ‘Shinrin-Yoku’ van Miralles/García. Zij schreven o.a.. ook ‘Ikigai’ en ‘Vind je Ikigai’. Heerlijke boeken om onder een boom te lezen. Er zijn zoveel goede boeken te vinden over onderwerpen die je aanspreken. Die je verder helpen. Zoek, vind en lees.

Dagelijkse routine

Maak het jezelf makkelijk en maak van je leven een systeem. Voorspelbaar maar daardoor overzichtelijk. Je raakt geen energie kwijt aan overdenkingen en afwegingen maken of keuzes die je moeilijk vindt. Weet wat je wil en hoe je het wilt.

Welke tips gebruik jij om je stress niveau te verlaten en je concentratie te verbeteren?
Ik ben benieuwd. Wil je dit delen?

Meer inspiratie

Download hier het gratis E-boek: HSP in de jungle. Over de overprikkeling bij (hoog)sensitiviteit

HSP en overprikkeling?

Introductiesessie PSYCH-K®

Stress loslaten met PSYCH-K

/0 Reacties/door
, , , , , , , , ,

HSP en overprikkeling?

HSP en overprikkeld?

Je loopt rond, misschien door de stad, misschien ben je thuis of op je werk. Mensen zijn om je heen. Geluid van apparatuur, muziek bij de buren of uit een winkel, geroezemoes wat je net niet kunt verstaan. Er gebeuren dingen om je heen waar je geen zeggenschap, regie of controle over hebt.

En je voelt de spanning toenemen. Het gaat je gedachten beheersen. Je kunt je slechter concentreren. Het is hartslag verhogend. Je hoofd voelt vol.
Maar je hebt geen controle over deze omgeving.

Stop

Hoe fijn zou het kunnen zijn als je dit even ‘stop’ kunt zetten. Tegen iedereen kunt roepen ‘hou nou eens op!’. Zet de apparatuur uit.
Wenselijk, maar niet (altijd) reëel. Ik weet het.

Vaak drukken prikkels op een inwendige knop die een link maakt naar gedachten die een stress reactie tot gevolg hebben. Dit gebeurt onderbewust. En als HSP weten we dat prikkels intenser binnen komen, langer nodig hebben om verwerkt te worden en dieper verwerkt worden.

Soms is het idee van prikkels die zouden kunnen ontstaan al genoeg om stress reacties te laten ontstaan. Een angst voor de (over)prikkeling.
Zelf had ik dit gisteravond hier op de camping. Op ons veldje kwam in het laatste huisje wat nog niet bezet was, een groepje jongeren aan. Direct leg ik de link met geluidsoverlast, omdat ik daar heel sterk met stress op reageer.
De geluidsoverlast gebeurde ook. Muziek en gelach en te luid gepraat. Natuurlijk snap ik het, ben ook jong geweest, maar toch stoorde het mij enorm. Ik voel het onder mijn huid en ontspanning lukt niet. Zoals dat in het verleden ook spanning op leverde.

Verbinding met het moment

Totdat ik in het hier en nu blijf. Me kan verbinden met het moment waarin ik nu ben. Ik zat in mijn bed met doorzak matras, lekker warm. Het geleende boek van de bib aan het lezen. ‘Shinrin-yoku’ van Miralles/García. Een boek over de positieve invloed natuur, bos, groen op onze mentale gesteldheid. En hoe dit invloed heeft op onder onderhuidse spanning.

En ik bleef in het hier en nu en bedacht dat we morgen door het bos op de Veluwe gaan wandelen. Ik hoorde het geluid van de buren niet meer besefte ik later. Ik verbond met het moment waar ik in was. En daarmee sloot ik de ongewenste prikkels buiten.

Het resultaat was dat ik heerlijk in slaap kon vallen met de gedachte aan de komende wandeling in het bos.
Vanmorgen om 9u werd ik wakker. Pas om 12u ging bij de buren de deur open en kwamen er 3 jonge dames met verwarde haren tevoorschijn. Het heren bezoek van gisteravond was weg? We konden er wel om lachen….

Hoe wapen jij je tegen overprikkeling?

Wil je hier meer over lezen?

Download hier het gratis E-boek: HSP in de Jungle (van prikkels). En lees tips hoe overprikkeling de baas te blijven.

Een tollend hoofd? 6 tips voor rust in het hoofd.

HSP? Een waardevol schema voor balans en persoonlijke groei.

Ben jij ondernemer en hoogsenstitief?

 

/0 Reacties/door
, , , ,

De onzin van rust

De onzin van rust.

Sabine zit bij hij in de praktijk. Ze is een jonge dame van 37 jaar. Ze is directie secretaresse bij een groot bedrijf met aanzien. Ik begrijp dat ze tevreden zijn over het werk dat ze levert. Ze verdient goed. Ze heeft een leuke man en twee kinderen van 6 en 8. Bij de tennisvereniging doet ze nog vrijwilligerswerk. Ze gaan elk jaar op vakantie en ook nog weleens een weekend weg. Kortom, ze heeft een prima leven, en niks te klagen vind ze zelf.

En toch knaagt het. Ze merkt dat ze onrustig is in haar hoofd. Er komt ook veel op haar af. Drukke tijd achter de rug met thuiswerken, thuis school, ouders waar ze zorg voor had. De tennisclub lag ‘gelukkig’ even stil. Ze betrapt zich er op dat ze ‘gelukkig’ zegt, terwijl ze het heerlijk vindt om daar te helpen. Maar ze kan het er nu even niet bij hebben.
Als gevolg van deze onrust is ze stressig, minder geduld met de kinderen, haar gedachten cirkelen voortdurend rond in haar hoofd, vergeet dingen, ze is onrustig en krijgt kleine lichamelijke klachten. Een schouder die wat zeurt en vaak buikkrampen.

Als ik vraag ‘waar heb je behoefte aan’, zegt ze ‘rust’. ‘Ik wil gewoon rust in mijn hoofd’.

Ik denk dat dit een herkenbare situatie is voor velen.

De mythe van rust

We hebben onrust in ons hoofd en willen dat dit stopt. ‘Ik wil gewoon rust in mijn hoofd’.

Maar wat is rust?
Hoe zie jouw rust er uit?

Want dat is nog al een verschil. Voor mij is rust een wandeling door bos of op het strand. Een collega waarmee ik kort geleden sprak verlangde ook naar rust. Haar rust was weer tijd hebben om te bootcampen. Weer een ander wilde als rust lekker op vakantie naar de camping waar ze vaker komen.

Tot rust komen.

Als we het druk hebben, chaos in ons hoofd van de gedachten die altijd maar door gaan, dan verlangen we naar rust.

Maar je zult nooit tot rust komen als je niet weet hoe jouw rust er uit ziet. De voorbeelden hierboven, deze mensen weten hoe hun rust eruit moet zien.
Vele klanten die komen verlangen naar iets dat rust genoemd wordt, maar hebben hier geen beeld bij.

Zonder beeld of idee van hoe je ‘rust’ eruit moet komen te zien, vind je het ook niet.
En kom je nooit tot rust.

De uitleg van rust is voor iedereen anders. Wat is ‘tot rust komen’ voor jou?

Klopt het woord rust wel?

‘Je moet rustig aan doen’. Ik heb er geen onderzoek naar gedaan, maar als ik hoor om me heen hoe vaak dit advies onderling gegeven wordt staat dit misschien wel op nummer 1 van de ‘adviezen lijst’.

En dan knikken mensen. ‘Ja, je hebt gelijk’. En gaan gewoon door met het leven dat ze leven. En verzuchten ook nog: ‘hij (of zij) heeft makkelijk praten. Ik kan helemaal geen rust nemen wat dit en dat en zus en zo moet nog gebeuren’. Ze worden misschien zelfs een beetje geïrriteerd bij dit advies.

Iedereen heeft een andere definitie van rust.

Het woord rust kan best een ‘allergie’ opwekken. Een onderhuidse irritatie die je voelt. Waar je een beetje nukkig van wordt. ‘Iedereen heeft het maar over rust’. Ikzelf eerlijk gezegd ook. In mijn blogs heb ik het vaak over het verlangen naar rust. Van stress naar rust. Is dat niet wat we allemaal willen?

Maar op deze manier wekt rust juist onrust. Of zelfs verzet.
Herken je dit? Dat je een beetje onrustig wordt van de roep om rust?

Wat is jouw definitie van rust? Wil je dit delen om anderen te inspireren?

Rust of kalmte?

Vorig jaar zomer zat ik op een bankje aan een meertje in de vroege ochtend. Het was nog heerlijk rustig op de camping in de Franse Vogezen. Met de eerste stralen van de zon op mijn armen, las ik het boek van Brené Brown: Durf te Leiden. Ik ben een fan van de boeken van Brené Brown omdat ze rechtuit schrijft en haar eigen worsteling laat zien. Wat ze vervolgens oppakt in gedegen onderzoek. Als onderzoeksprofessor aan de universiteit van Houston onderzoekt ze vraagstellingen in de thema’s moed, kwetsbaarheid, schaamte en empathie.

Daar op dat bankje aan het water las ik over hoe je rust kunt creëren door het om te zetten naar kalmte.
Kalmte kun je ook in een activiteit merken. Mindfulness gaat uit van kalmte. Met kalmte de activiteit beleven. Brené Brown definieert kalmte als volgt ‘voor perspectief zorgen en mindfulness beoefenen terwijl je emotionele activiteit weet te beheersen’.

‘De emotionele activiteit weet te beheersen’. Daar zit de bottleneck voor velen. Overprikkeling, stress, negatieve gedachten zijn uitingen dat de emotionele activiteit niet beheerst wordt.

Door bijvoorbeeld mindfulness te beoefenen. Of te kijken wat er zorgt voor overprikkeling en stress. Je negatieve gedachten om te zetten in een positieve mindset ontstaat kalmte.

Ok leuk, waar blijven de tips?

Je mag deze vragen voor jezelf beantwoorden. Schrijf ze op, dan gaan ze beter voor je werken.

1. Definieer ‘rust’ voor jezelf. Wat houdt rust in? Wat heb je nodig voor rust?
2. Wat gebeurt er voor jou als je rust omzet in kalmte?
3. Waarom heb je behoefte aan rust? Waar loop je nu tegenaan?
4. Ga, liefst in stilte, zitten. Concentreer je 20 sec op je ademhaling. Sluit je ogen en stel je voor dat alles mogelijk is. Er zijn geen beperkingen in geld, opleiding, tijd, plaats enzovoort. Geen beperkingen. Wat zou je dan het liefste nu doen?
5. Doe je wel echt waar je blij van wordt en waar je goed in bent? Zo niet, is dat de reden waarom je stress ervaart?
6. Wat moet er veranderen om ook daadwerkelijk rust en kalmte te kunnen ervaren?

Dit zijn pittige vragen. Sta er serieus bij stil. Je kunt heel veel geld en tijd investeren in training om ‘rust’ te vinden. Maar als je door gaat met het oude leven wat de onrust veroorzaakt heeft, is het zonde van de investering.

Een mooie uitspraak is ‘we kunnen problemen niet verhelpen met dezelfde mindset die ze ook veroorzaakt heeft’. Oftewel ‘als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg’ (Albert Einstein).

Verzuchten dat je naar rust verlangt, is zeggen dat je leven momenteel een chaos is. Los het op.

Wil je meer lezen?

Download hier het gratis E-book ‘HSP in de jungle’. Voor (hoog)sensitieve mensen die overprikkeling ervaren.

Help! Ik zit mijzelf in de weg

Stress loslaten met PSYCH-K®

PSYCH-K® verandert je mindset

/0 Reacties/door