2 top-tips voor de hoogsensitieve, overprikkelde zorgverlener.
Ben jij net als ik professioneel zorgverlener en heb je last van een vol, gestrest hoofd tijdens je werk en vooral wanneer je naar huis gaat?
Heb je moeite met het loslaten van je zorg?
Altijd bang dat je nog wat vergeten bent?
Vind je snelle veranderingen lastig?
Misschien voel je je zelfs leeggelopen na het werk?
Merk je dat je onrustig wordt van beroepsprofielen, nieuwe systemen voor elektronische patiënten dossiers, nieuwe apparatuur en de veranderde rol als verpleegkundige of arts?
Overprikkeling:
Voor mij waren al deze zaken heel herkenbaar. Alle prikkels die je tijdens je werk op je af krijgt. Veel geluid en licht dat continue op je afkomt. Piepjes van bewakingsapparatuur, rinkelende telefoon, de piep van de patiënten bel, het licht van de apparatuur, ‘s nachts juist weinig licht omdat je de slapende patiënt natuurlijk niet wilt storen. Vragen van collega’s. Je bent de hele dag aan het aanpassen en schakelen.
Het resultaat is dat je hoofd ‘vol’ voelt. Je bent super moe, je voelt je leeg en op.
Herken jij dit? Grote kans dat je hoogsensitief bent.
Hoogsensitiviteit betekent dat je de prikkels om je heen sneller oppikt. High Sensitive Person, of HSP wordt het genoemd. Deze mensen merken snel verandering in licht en geluid. Ze pikken stemmingen op. Als ze de patiëntenzaal of -kamer op komen, merken ze gelijk welke sfeer er hangt. Is dit een positieve sfeer of een negatieve sfeer. Misschien herken je het verschil wel wat je bemerkt wanneer je verschillende patiëntenkamers binnenkomt. Een HSP past zich razendsnel aan (dit gebeurd vaak onderbewust) en gaan aan het werk.
Je onderbewustzijn is je opslagstation, je archiefkast, je harde schijf. Deze slaat emoties op. De emotie die op dat moment het meest aanwezig is. En het maakt voor je onderbewustzijn niet uit of dit negatieve emoties zijn of positieve.
Bewust zijn van prikkels.
Het is dus voor te stellen wanneer dit veel negatieve emoties zijn, door bijvoorbeeld de vele prikkels die op je afkomen zoals vragen van patiënten, infuus wat piept, licht dat staat te knipperen, een patiëntenbel van de kamer ernaast, dat dit een irritatie of stress-gevoel oproept.
Een hoogsensitief persoon is zich naar op dat moment niet van bewust. Die komt om te werken en gaat dus ook aan het werk.
Zelf merkte ik dat het goed ging tijdens de hele dienst. Ik had de patiëntjes (in mijn geval kinderen) verzorgd, dossiers bijgewerkt, ouders te woord gestaan, op alle piepjes en belletjes gereageerd, vragen van collega’s beantwoord, opdrachten van artsen uitgevoerd en nu was de dienst ten einde. En er viel een zwaarte op me. Als een soort baksteen die op mijn hoofd gelegd werd. En ook op de weg naar huis bleef de dag door me heen malen. En wat is het toch vreemd dat een mens de neiging heeft om vooral te herhalen wat hij of zij niet goed gedaan heeft op zo’n dag. In plaats van te bedenken wat er allemaal wel goed ging.
Gevolg was dat na jaren werk als kinderverpleegkundige ik het ineens ‘niet meer kon’. Althans dat was mijn perceptie. Ik twijfelde of dit wel mijn vak was en waarom ik er ooit aan begonnen was.
Ik wist dat ik hoogsensitief was. Maar had niet door dat dat ook op je werk geldt….
Thuis kwam dan de grootste klap. Ik had geen energie meer. Voelde me leeggezogen. Ik merkte dat ik allerlei kwaaltjes ging ontwikkelen en wilde het liefst op een stoel voor me uit staren. Met twee kleine kinderen kon ik dat wel vergeten dus uitrusten en opladen zat er niet in.
Onderschatting.
De jaren van overprikkeling gingen hun tol eisen.
Eén op de vijf mensen is hoogsensitief. Het is mijn veronderstelling dat binnen de zorg dit percentage wel eens hoger kan liggen omdat hoogsensitieve mensen een voorkeur lijken te hebben voor het werken in zorgverlenende beroepen. Werken voor en met mensen.
Helaas hoor en zie ik vele van deze verhalen om mij heen. Mensen die met hart en ziel in de zorg werken als verpleegkundige, arts (-assistent), wijkverpleegkundige en in de knoop komen door de overprikkeling die zijn tol eist. En waar mensen zich niet van bewust zijn dat dat het probleem is.
Het gevolg is ziek-meldingen wanneer het al tot overspannenheid of erger, Burn-out leidt. Of ziek-meldingen waarbij allerlei (lichamelijke) klachten aanwezig zijn die komen uit overbelasting.
‘Wij’, zorg-verleners, onderschatten de impact van ons eigen vak nogal eens.
Wat had ik dan echt nodig?
Rust:
Vooral rust. Rust in het hoofd. Overzicht. Vertrouwen dat ik echt niks vergat. Vertrouwen dat de kennis die allemaal in mijn hoofd zit, ook beschikbaar blijft.
Gisterochtend was het tweede kerstdag. Ik liep om 9 uur op het strand bij Bergen aan Zee. De kinderen zijn uit logeren, dus ik heb even de tijd voor mijzelf.
Het was grijs weer en het miezerde een beetje. En zeker zo ‘s morgens vroeg terwijl het net licht werd, had het een mysterieuze sfeer. De wind door je haren en een grijze zee, grijze lucht waardoor je het verschil tussen de zee en de lucht eigenlijk alleen zag door de witte koppen van de golven.
Wind door je haren, een leeg hoofd.
Dit is het gevoel wat ik de laatste twee jaar heb wanneer ik werk. De prikkels die ik op mijn werk tegenkom heb ik omgebogen van onderbewuste irritaties naar ‘situaties die ook weer over gaan’.
2 werkbare tips om de irriterende prikkels om te zetten:
Deze tips vergen oefening. Train jezelf in het omzetten van de prikkels. Elke dag. Het heeft even tijd nodig maar het is makkelijk in te passen in je dagelijkse gewoonten.
Tip 1: Plak mentaal een ander kaartje op de prikkel.
Benoem de prikkel voor jezelf. Zoals: ‘ik hoor een geluid en dat gaat weer voorbij’. Dit geeft al rust. Met het benoemen haal je al zoveel irritatie weg. Wanneer je het benoemd, hoeft je onderbewustzijn er niets meer mee. Je haalt de emotie weg. Wees je bewust waar je nu echt last van hebt.
Tip 2: Label gebeurtenissen als ‘een situatie’.
Mogelijk herken je dit. Twee collega’s hebben een discussie. Staan elkaar te overtuigen van hun eigen mening. Jij neemt geen deel aan de discussie, maar je vangt het wel op. En vervolgens ben jij met deze discussie bezig in je hoofd. Dit komt ook vaak voor bij verjaardagen. Je vangt iets op vanuit een gesprek naast je en het blijft in jouw hoofd rondspoken of je maakt in je hoofd ineens deel uit van dit gesprek. Doodvermoeiend en energie vretend.
Heel belangrijk om op zo’n moment het als een ‘situatie’ te labelen. Je hoeft er dan niets meer mee.
Ook acties die je achteraf anders had willen doen en waarmee je rondloopt. Het is een ‘situatie’. Niets meer dan dat.
Samenvatting:
20% van de mensen is hoogsensitief en naar mijn mening zou dit percentage onder zorgverleners wel eens hoger kunnen liggen.
Om energieverlies en stress met als gevolg klachten die passen bij overspannenheid, burn-out of lichamelijke klachten, te voorkomen is het noodzakelijk van jezelf te weten of je HSP bent en daar naar te handelen.
Als HSP heb je een gave, je bent meer opmerkzaam, je kunt meer op je intuïtie vertrouwen, je hebt meer empathie. Maar de grote valkuil bij HSP’ers is de overprikkeling.
Wil je meer over HSP lezen of wil je de test doen om te kijken of je kenmerken van HSP hebt?
KLIK HIER: https://www.stromingengroei.nl/hooggevoeligheid/
Soms vraagt het meer dan deze twee tips. HSP’ers kunnen hulp nodig hebben bij het reguleren van prikkels, het omzetten van stress naar rust.
In mijn praktijk help ik mensen bij het omzetten van stress, blokkerende overtuigingen en programmeringen naar rust, zelfvertrouwen en bewust eigen keuzes maken.
Met als resultaat een positief zelfbeeld die krachtig staat en aantrekt wat jij nodig hebt.
Wil je graag reageren op dit blog, of heb je vragen aan mij. Dat kan hier onderaan dit bericht of neem contact op:
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!